Prikaz izložbe
Ana Bambić Kostov
Koherentni crtački ciklus Sonje Jankov interesantan je zbog načina na koji umetnica pristupa predstavljačkoj problematici figure i nefiguralnih likovnih elemenata. Već nam samo ime izložbe, “Tragom Helmuta Njutna”, nagoveštava figuralnost, ali autorka figuru tretira kao polaznu tačku koju dodatno nadograđuje slovima, elementima preuzetim iz štamparskog domena, kao i neretkim kolažiranim akcentima.
Oslanjajući se na ideju Žaka Deride, autorka teži da estetski i likovno, to jest vrednosno, izjednači “vizuelne tragove”, u stvari akt i krupno štampana slova i na taj način dobije naročitu konceptualno apstraktnu kompoziciju.
Ona “kadrira” svoje crteže gotovo plakatski i time postiže efekat mehanički štampanog otiska, čija preglednost skreće pažnju posmatrača na svaki element ponaosob.
Potpuna individualizacija inspiracijskih polazišta umetnice vidljiva je u brojnim evokacijama na njen boravak u Nemačkoj, koje se ogledaju u kolažiranim isečcima karata za hamburški metro, rasporeda vozova, malim papirnim svedočanstvima iz svakodnevnog života, kao i u prepoznatljivoj estetici crno-belih filmova koja je ovde sveprisutna.
Lični pogled je još izrazitije istaknut nazivima crteža, koji su često omaž filmskim, ali i filozofskim veličinama koje autorka posebno ceni. Kompozicija je stabilizovana crvenim akcentima koji su većinom jedini bojeni element rada.
Konceptualno i estetski promišljeni crteži Sonje Jankov predstavljaju omaž grupi umetnika i filozofa, u čijim je umetničkim ostvarenjima i intelektualnim promišljanjima autorka pronašla inspiraciju povezujući zajedničke niti.
Autorka je ovime sprovela crtačko istaživanje čiji je rezultat analitični ciklus koji možemo posmatrati kao jedinstvenu celinu.
Autorka o izložbiProces pisanja, a time i crtanja, po Žaku Deridi je čist trag koji je razlika u trajanju.[1]
Kada se trag nastao mehaničkim putem (fotografija i tipografija) prenese u rukom iscrtani vizuelni kod, slova i aktovi postaju ekvivalentni jedni drugima na vrednosnom nivou.
I jedni i drugi postaju vizuelni tragovi po sebi, ahromatični likovni elementi koji su nam dostupni jedino putem čula vida.
Stoga su radovi usmereni na vizuelnu tematiku (Lobster O’Brien sa povređenim okom, Godard’s Layers, Greenaway’s Layers, G, Sfumato/Smoking Pleasures, Punctual Walk) i na Lakanovu trijadu realnog, simboličkog i imaginarnog u procesu percepcije, odnosno u sponi između mišljenja i delanja.
O autorki
Sonja Jankov je prvu samostalnu izložbu Cogito Ergo Sonnet realizovala u Šok galeriji Art klinike u Novom Sadu, 2012. godine.
[1] Citirano prema: Jacques Derrida, Of Grammatology, prevela G. Spivak. Baltimore: John Hopkins University Press, 1997, str. 65.